Дочь президента Кыргызстана сильно исхудала

[admin 94]

И «заговорила» на трех языках. 

 

Да, нашу редакцию ругают за то, что  мы спекулируем на имени дочери президента Кыргызстана Алмазбека Атамбаева Алии Шагиевой. Может и так. Но, признайтесь, и вам, уважаемые читатели, интересно узнать, чем живет «принцесса»? 

А, к слову, все ее последние сообщения в соцсетях касаются материнства и всех сопутствующих ощущений…  Косвенно, или напрямую. 

Заметили это подписчики Алии, и мы не оставили без внимания то, что дочь главы государства сильно похудела. Скажем прямо – исхудала. 

Свое состояние Шагиева объясняет в этом сообщении. Оно, как с недавних пор заведено у дочери президента, на трех языках – русском, кыргызском и английском. Для этого она специально привлекла переводчиков-добровольцев, о чем мы писали в одном из предыдущих материалов. 

Так о чем же пишет Алия? Читаем… 

 

 

«К нам прилетела из Питера наша ближайшая подруга, а значит, мы можем говорить о всём серьёзном, сидя на унитазе, можем смеяться дурацким шуткам в зарёванном состоянии, можем выдумывать целые Вселенные и делиться пейзажами разнообразных планет. Нас сближает чувствительность, мы говорим на одном языке, а значит, мы можем творить всё мыслимое и немыслимое, объединяя творческие силы в один сумасшедший союз. Настя - режиссёр, находящийся в поиске, а потому нам никогда не бывает одиноко в беседах о том, что есть искусство и чем для нас самих является творчество. Когда я печатала это, она подошла ко мне и посмотрела в текст; что-то во мне сжалось и рассмеялось одновременно тому, какие мы, люди, забавные: стесняемся своих светлых чувств. Эта своеобразная защита срабатывает автоматически, мы даже не акцентируем на ней внимание. Помню, как однажды в детстве моё душевное беспокойство по поводу смерти собаки вызвало раздражение у взрослых; их можно понять, обстоятельства вокруг не позволяли сосредотачиваться на внутреннем, когда вокруг было столько "важных" дел. Тогда во мне что-то захлопнулось, и в настоящее время мне иногда приходится настойчиво стучаться в эту закрытую дверь, чтобы получить ответы о том, чего я действительно хочу, что для меня действительно важно. Мне приходится напоминать себе о том, что эмоции не бывают плохими или хорошими. Эмоции просто есть, они двигают нас дальше и заставляют расти. Неприятное есть отражение нашего роста ровно так же, как дёсны беспокоят малышей при росте зубов. Сегодняшний день был полон испытаний, и я не всегда справлялась с ними на "отлично". Тем не менее, важно говорить себе и близким "спасибо".

 

Жакында менин Питердеги сүйүктүү курбум учуп келди. Эми биз унитазга деле отуруп алып ичиңди оодарылткан маанилүү маселелерди талкуулап, же болбосо ой-чабыттка жол берип ар түркүн ааламдарды ойлоп табып, күлкү менен ыйды аралаштыра кубанып сонун убакыт өткөрөбүз.

 

Ал экөөбүздү жакын кылган нерсе – сезимталдуулук. Биздин дилибидин тили бир, демек биз чыгармачылык күчтөрүбүздү баш айланткан бир союзга бириктирип, ой-чабыттарыбыздын баарын ишке ашыра алабыз. Настя өзүнүн «Эн тамгасын» издеп жүргөн режиссер. Аны менен искусство жана чыгагрмачылык жөнүндө сүйлөшүүдөн эч бир тажабайсың. Мен бул текстти жазып жатканда, ал жакын келип баракка көз салды эле, ичим түйүлүп кулуп жибердим. Негизи, биз, адам баласы өз сезимдерибизди көрсөтүүдөн тартынган кызыктай жанбыз. Бул кандайдыр бир автоматтык түрдө иштеп турган коргонуу реакциясы болсо керек. Бала чагымдагы менин иттин өлүмөнө кайгырып жатканымды көрүп, чон кишилердин аябай кыжыры келген окуя эсимден кетпейт. Аларды түшүнсө болот, анткени «сырткы» дүйнөнүн көйгөйлөрү ички дөйнөгө кунт коюуга мумкунчулук бербей турду эле. Ошол кезде сезимдер үчүн маанилуу болгон бир эшик ичимде жабылып калган сыяктуу, азыр да мен үчүн чындыгында эмне баалуу, менин чыныгы кыялдарым кандай деген суроолорго жооп алуу учун ошол жабык эшикти тарсылдатып, күтүп калам. «Эмоциялар жакшы же жаман болбойт, алар бар же жок, алар бизди алдыга жылдырып, өсүүбүзгө түрткү болот» деп өзүмдүн эсиме салып турам. Мен сынактарды ар дайым эле жакшы өтө бербейм, жана бүгүнкү кун аларга толуп турду. Бирок ага карабастан, өзүңө жана жакындарыңа «рахмат» деп айтып туруу өтө маанилүү. Которгон: Б. К.

Бизге Питерден жакын курбубуз учуп келди. Демек, биз олуттуу нерселердин баарын талкуулап, ал тургай ажатканадан да акылдан адаша тамашалашып, боорубуз эзиле күлүп, ай-ааламды ойлоп таап жана андагы кооздуктарды түркүн-түстүү планеталарга бөлүштүрүп жиберебиз. Бизди сезимталдыгыбыз жакындатып турат, сүйлөгөн тилибиз да бирдей. А демек, чыгармачылык кудуретибизди бир бүтүндүккө айландырып, акылга шайкеш да, акылдан тыш да нерсени жаратып жибермейибиз бар. Настя – изденүүнүн үстүндө жүргөн режиссер. Андыктан, искусство деген өзү эмне жана чыгармачылык биз үчүн эмне берет деген сыяктуу маектерибизде жалгызсырабайбыз. Мен муну терип жатканымда, ал жакын келип, жазгандарыма үңүлө карап алды. Мен эмнегедир кысылып кеттим да күлүп жибердим: өзүбүздүн жаркын сезимдерибизден уялган кандай гана кызык адамдарбыз? Адатта өзүнө мүнөздүү бөтөнчүлүгү бар бул коргонуу автоматтык түрдө иштелип чыккандыктан, биз ага анчейин маани бере бербейбиз. Эсимде, бала кезимде иттин өлүмү үчүн катуу тынчсызданганым улуулардын кыжырдануусун келтирген. Аларды да түшүнсө болот. Айланада “маанилүү” иштер толуп жатканда, ички сезимдерге басым жасалган менин жагдайым көңүл бурдура алган эмес. Ошондо ичимде бир нерсе “тарс” эте жабылган. Азыр деле кээде эмнени каалап жатканымды, мен үчүн чындап эмне маанилүү экенин билүү үчүн, ошол жабык эшикти көшөрө такылдатып тура бергим келет. Сезимдер жаман же жакшы болборун өзүмө өзүм эскертип турганганга мажбурмун. Сезимдер жөн гана бар, алар бизди козгоп, алдыга жылдырат жана өсүүбүзгө шарт түзөт. Тиши чыгып жаткан баланын бүйлөөсү ооруган сыяктуу, жагымсыздык биздин өсүүбүздүн чагылышы. Бүгүнкү күн сыноолорго толгон күн болду. Мындай күндөрдү эң сонун өткөрүү дайым эле колдон келе бербейт. Ошентсе да, өзүңө жана жакындарыңа “рахмат” дей билүү маанилүү. Которгон: Нурболот Азаматов

A close friend arrived from St. Petersburg, which means we can discuss serious matters in the loo, laugh at silly jokes with tears in our eyes, imagine universes and share our vision of landscapes on different planets. We share sensibility, we speak the same language, which means we can create all things possible and impossible by joining our creative forces into a crazy union. Nastya is a film director in pursuit of herself so we never get lonely when discussing what art is and creativity is for us. While I was typing this text, she approached me to have a look at the text. Something cringed and laughed inside me at how we, silly people, are shy of our good feelings. This defence mechanism operates automatically, we do not pay our attention on it. I remember when I was a child my anxiety about the death of a dog annoyed adults. One could understand them – the circumstances did not let them focus on the inner world while there were so many ‘important’ things going on. Back then something shut down inside me. Even nowadays I still have to knock at that closed door to find out what I really want, what is really important for me. I have to remind myself time and again that emotions cannot be bad or good. Emotions just exist, they drive us forward and make us grow up. The unpleasant is a sign of our growth – just like gums that bother babies when their teeth grow. Today was full of challenges. I did not always deal with them perfectly well. Nevertheless, it is important to say ‘thank you’ to yourself and your close ones”. 

И в завершении своего поста Алия добавила: «Какой из вариантов перевода на кыргызский вам нравится больше и почему? Авторы фотографий - я, Костя и Настя».

tuz